Tijd voor een overpeinzing

We wonen nu twee maanden in ons dorp en het is een paar dagen voor Kerstmis dus tijd voor een overpeinzing.In deze tijd van het jaar zijn de akkers groen van de wintertarwe en het koolzaad de lucht is grijs en een paar dagen geleden hebben we de eerste winterstorm gehad. Die blies er lekker overheen met als gevolg pannen van het dak van de grote schuur en wateroverlast in de keuken doordat de wind de regen onder de loodslabben van de schoorsteen joeg.

nokpannen weggewaaid

Het franse leven heeft in alle hevigheid toegeslagen, de auto staat op Frans kenteken, de moestuin is geploegd en alles staat op dit moment in het teken van hout
Dat betekent sjouwen,zagen,kloven en stapelen.

sjouwen!

Veel staat er volgend jaar op stapel,er vindt weer een "affouage", houtkap plaats we hebben een mooi perceeltje geloot en daar komt zeker 40 kuub af volgens de eerste prognoses dus voordat de sapstroom in april op gang komt gaan de bomen om en worden ze in stukken van 1 meter gezaagd en vervolgens gekloofd en tot slot in de zomer naar de boerderij gebracht.

affouage met vriend Gilles in de zomer

Ik ben met voltallige instemming van de gehele gemeenteraad benoemd tot jardiner municipal met de opdracht een bloemetje te veroveren bij het comite des villes et villages fleuri.Ik word in deze overigens onbezoldigde functie bijgestaan door Adriana van de Vrie, we gaan onder andere een miniatuur van een middeleeuwse kruidentuin maken naast een fontein uit de 15e eeuw,een mooie locatie au centre ville en we gaan een moestuin aanleggen ,het land is reeds geploegd door overbuurman Xavier.

Xavier in actie

Voorts zijn er vergevorderde plannen om de elektriciteit hier ook ondergronds te maken dus dat wordt graven,een zootje dus hopen niet in de zomer want dan kunnen we niet op het terras eten. Heel
onverwachts meldde een collega van ruim 40 jaar geleden zich met de idee om hier in de Champagne langs te komen op doortocht naar het zuiden daar zien we naar uit. Het belooft dus een prima jaar te worden. Kerst en oud en nieuw vieren we dit jaar bij onze jongste dochter voor het eerst op haar eigen flatje.

toch ook hier een boompje

Dus naar Nederland met de feestdagen en toch ook hier nog genieten van een kerstboompje in de vensterbank.
Fijne feestdagen iedereen toegewenst et à la prochaine.







Verhuizen

verhuizen doe je zelf

Een onwerkelijke situatie,wat altijd ons tweede huis was is nu plotseling ons huis.We wonen  nu echt in ons dorp,we zijn opgewaardeerd of afgewaardeerd,afhankelijk van het paradigma van leven als pensionado,als locals.

Onvoorstelbaar wat er uit een huis van 400 kuub komt waar vier mensen 22 jaar hebben gewoond. En dan te bedenken dat er aanhangers vol naar de milieustraat,kringloopwinkel en andere belangstellenden zijn gegaan.

onttakelde keuken

Hectische weken waren het omdat we met de kopers waren overeengekomen om op 1 november op te leveren. Het is gelukt we zijn in drie weken verhuisd vaak reden we om de dag naar Frankrijk,zo'n 900 km aller et retour, terwijl ik soms geen idee meer had of ik nu spullen haalde of bracht.

Omdat we onze boerderij al langer hebben en we er veel tijd doorbrachten hadden we ook letterlijk twee huizen,volledig ingericht met alles erop en eraan.

er kan heel veel in een grote schuur

Het woord thuis heeft nu ook een andere betekenis daar waar eerst Helmond werd bedoeld is dat nu de boerderij in ons dorp en nog steeds vergis me regelmatig nog onwennig met de gedachte dat we nog maar een huis hebben.

Het zal nog wel even duren voordat we echt afstand hebben genomen van ons oude huis temeer omdat de geschiedenis en de waardevolle herinneringen niet overdraagbaar zijn dit geldt dan met name voor de tuin,een kleine groene oase van planten , bloemen en hagen te midden van kunstgras en schuttingen.




ligusterhaag met echt gras

Een olfactoire instelling

Iedereen kent natuurlijk de stereotype voorstelling van een Fransman,alpinopet,grote neus en een stokbrood onder de arm. Nou dat laatste klopt wel want daar waar de de supermarkten hun slagen om de clientèle hebben gewonnen heeft de bakker zich zeer wel weten te handhaven omdat de bakker bij ons niet alleen een winkeltje heeft maar ook een sociaal maatschappelijk en cultureel instituut is.

in de verste verte geen druif te bekennen

In de Champagne wordt ondanks de heerlijke naam voornamelijk aan grootschalige akkerbouw gedaan hier komt de blé dur, de harde tarwe grondstof voor het stokbrood vandaan. Het aardige is dat we het hele ontstaan van de baguette voor onze ogen zien gebeuren van verbouwen transport tot verkoop.

  

bouchon in de oogsttijd

Ik ben van nature nogal olfactoir ingesteld. Ik heb altijd willen trouwen met de dochter van Jacob Hooij,bestaat die nog steeds in Amsterdam en Purmerend? of met de dochter van een warme bakker die heerlijk ruikt naar verse kadetten. Het is uiteindelijk een schone van de Veluwe geworden,de geur van bloeiende heide is ook heel aangenaam maar dat even terzijde.

Ik ben dol op de geur van vers brood.Als de bakker komt 6 dagen per week ook op zon-en feestdagen en de deurtjes gaan open dan is het genieten ik steek mijn neus in de achterbak en inhaleer als een Nez in Grasse de kostelijke geuren die worden verspreid door brood en vienoisserie, croissants rozijnenbroodjes patébroodjes(hij heeft ook konijn!) en wat dies meer zij.

2 baguettes 2 croissants nature voor 3€ thuisbezorgd

neem nog maar een haal

het maanzaad wordt in eigen beheer geteeld

Ik schreef al dat de bakker in een sociaal culturele behoefte voorziet, is dus meer hulpverlener dan winkelier, de Fransen kunnen niet zonder hun brood en dat moet elke dag vers zijn. Geen opgepiepte oude korsten of afbak pistolets uit de supermarkt. Met uitzondering van de sandwich, het Franse bammetje, wordt bij iedere maaltijd brood geserveerd en wordt du pain ook als bestek gehanteerd, links de vork en rechts het brood. In de restaurants is het brood bij de menuprijs inbegrepen  en daar kan onbeperkt om worden gevraagd je hoeft alleen het mandje maar omhoog te steken. De gratis kan (kraan)water bij de maaltijd is bij wet geregeld

Parafernalia

Een van mijn favoriete activiteiten in de zomer is grasmaaien .Op de puinhoop van een oude schuur is na bedekking met een paar kuub grond een weelderige tuin ontstaan. Er lag geen ontwerp of enigerlei vorm van een plan aan de tuin ten grondslag we hebben alles gewoon zijn gang laten gaan en hooguit de ontwikkeling een beetje bijgestuurd door het planten van hagen, haagjes koud gemetselde muurtjes en uiteraard een prieel overgroeid met wijnrank,klimroos en blauwe regen want wij hebben een romantische aanleg! Zodoende is een spannende tuin ontstaan met soms verrassende combinaties aan planten.

Een romantisch prieel

Te midden van deze pracht is het grasmaaien een rustgevend genot dat slechts aan mij is gegund want mevrouw van de Vrie weigert iedere actie met de motorzeis die hier debroussailleuse wordt genoemd. Hoewel parafernalia in het Grieks eigenlijk de eigen goederen van de gehuwde vrouw betekenen, ik zie haar het gras echt niet met een borduurschaartje knippen, wordt het woord hier in de betekenis van de dingen die bij iemand horen gebruikt want ik ben verzot op mijn debroussailleuse. Dat geluid van de motor dat trillen en dan nog die heerlijke benzinedampen, ze doen mij zo denken aan mijn witte Puch met inderdaad hoog stuur en voetversnelling uit vervlogen jaren. Het maaien doet  mooie jaren herleven.

mooie tijden herleven

Een witte Puch maar dan anders

een profaan tijdverdrijf

Van maart tot en met september, als het jachtseizoen gesloten is,wordt de zondag bestemd voor de brocante! De zondagse brocante of vide greniers heeft de kerk verdrongen als profaan tijdverdrijf. Ieder dorp van enig aanzien organiseert er jaarlijks wel één en soms dient de opbrengst een goed doel, de toegangsprijs, meestal 1 euro , vervangt hiermee de kerkzak.Toute la famille neemt plaats achter zelf geconstrueerde schraagtafels en en er wordt een zeer breed assortiment aan handel te koop aangeboden Aangezien de Sappeurs Pompiers een bescheiden financiële injectie in het bedrijfskapitaal wenselijk achtten togen wij verwachtingsvol naar Bourdons-sur-Rognon om een bijdrage te leveren. Middelpunt van iedere brocante is hoe kan het ook anders, La Buvette! en met dat doel had de brandweer de kazerne geheel opengesteld. Ongeveer op hetzelfde tijdstip,het middaguur,le midi,stipt als in de restaurants de chef zijn gasten in verrukking brengt loeien de barbecues al op vol vermogen.Die barbecues zijn niet van die lullige bakjes nee daar kunnen stammen van een meter op want de clientèle is hongerig. Ook in een sterk afgeslankt menu gastronomique wordt begonnen met een apéro daar wordt onder geen beding van afgeweken.De kaart bevat een mooi assortiment aan sandwiches, halve baguettes met speklappen, sandwich échinée de porc ,merguez, worstjes van gemengd vlees, géén varken, met harissa, fromage en gegarneerd met de onvermijdelijke frieten .Dit alles kost zo'n 2,50,-  wijn bier of fris 1,- dus voor 3,50 € zit je gebeiteld. Voor de families achter de tafels, de exposants, biedt la buvette voldoende afhaalmogelijkheden.

Aangezien er meerdere brocantes elke zondag op berijdbare afstand worden gehouden kun je er zo'n 3 tot 4 afwerken en zo kun je dus op het mooiste en meest gevarieerde buffetje lopen als je er maar op het middaguur bent. Dit vraagt enige ervaring maar dat loont zeker de moeite omdat een stokbroodje speklap met slobberwijn uit een plastic bekertje aan een lange tafel toch een heel bijzondere ervaring is in het land waarvan de keuken op de werelderfgoedlijst van de UNESCO prijkt.

Bons murs, bon toit

Het is nu 9 jaar geleden dat we voor de prijs van een middenklasse auto een authentieke boerderij uit 1780 in de zuidelijke Champagne kochten, aanvankelijk als  vakantiehuis en pied à terre voor onze oudste dochter die toen een serieuze relatie had met een Fransman.Nu nog steeds trouwens ze zijn heel gelukkig getrouwd en hebben een zoontje van 2.In Nederland altijd in keurige nieuwbouwwoningen gewoond en als verpleegkundige, bedreven in het hanteren van injectiespuit, urinaal en ondersteek had ik geen flauw benul hoe een ruim 200 jaar oude boerderij te renoveren.Wat ik wel wist dat een oud huis in ieder geval bons murs et un bon toit moest hebben dat zou het totale werk aanmerkelijk vereenvoudigen en ik kon me concentreren op de binnenkant het interieur naar ontwerp van mevrouw van de Vrie die een heel goede smaak heeft op interieurgebied.

Ik had in mijn leven intussen geleerd dat voor iedere geslaagde onderneming 2 dingen van cruciaal belang zijn, geld en hersens. Aangezien ik niet gezegend ben met het eerste en ook het tweede slechts facultatief aanwezig is ben ik  dus aangewezen op mijn schoonzoon. Als vader heb je natuurlijk altijd dromen over de professie van je schoonzoon ik had een vigneron voor ogen maar godzijdank is hij een zeer getalenteerde bricoleur en de wijn kopen we hier gewoon bij de Super U of de Lidle, ze voeren een  uitstekend assortiment.

Zonder hem had ik het in mijn upje nooit gered. Bij de renovatie hebben we de oorspronkelijke staat als uitgangspunt genomen verder is alles vernieuwd, het hele eletriciteitssysteem, er lagen nog van die gevlochten draden en koperen schakelaars alle ramen en deuren in de buitenmuren warm en koud waterleidingen en ga zo maar door.Verder moesten alle plafonds worden geisoleerd waarbij steeds een compromis moest worden gevonden tussen origineel en nieuw want we waren zeer op onze hoede om de boerderij wat het afwerkingsnivo betreft niet op een doorzonwoning op een vinexlocatie te laten lijken.
Wat we allemaal bij de verbouwing zijn tegengekomen tart soms iedere beschrijving. Ilja Gort beschrijft het prachtig  in zijn boek "Overleven als Gort in Frankrijk"als de schizofrenie van de Fransen.Deze gespletenheid uit zich bijvoorbeeld door op prachtig afgewerkte kasten platen blik te spijkeren om gaten te repareren en vervolgens de hele zaak beige of donkerbruin te schilderen.
Nu na 9 jaar verbouwen,schilderen en decoreren lijkt het alsof we nu toch grotendeels op dreef zijn. En nu komt het voortschrijdend inzicht en de decoratieve ontwikkeling  van mijn heerlijke stylist en we gaan gewoon van voren af aan beginnen met het schilderwerk in de salon ,we maken de vloer wit!

3 Fordjes versleten

Aangezien ik over 4 maanden dan toch echt afnok( tja of niet) omdat ik dan 65 word werk ik nog zo nu en dan in Nederland en dat betekent dus heen en weer reizen.Sinds we nu bijna 10 jaar geleden  de boerderij hebben gekocht en 500.000 km hebben gereden aller et retour heb ik ongeveer 3 Fordjes versleten. De afstand van deur tot deur bedraagt 430 km. aangezien de kortste vebinding tussen twee punten een rechte lijn is en ik de pest aan de snelweg heb kies ik mijn route via Maastricht,Luik en dan rap bij Habay er af via Virton naar Montmédy( schitterende citadel),Verdun en dan of verder langs de Maas naar St.Mihiel, geboorteplaats van de renaissance-beeldhouwer Ligier Richier, of zoals TomTom voorschrijft via de Voie Sacrée naar Bar-le-Duc.Hoewel het departement Meuse (55) lieflijk,groen,glooiend met leuke dorpen is overvalt je vooral bij Bras-sur-Meuse en langs de VS een beklemmend gevoel.Van het strijdtoneel van WO1 hier Grande Guerre genoemd blijf na bijna 100 jaar toch nog kennelijk "iets"hangen. Om de herinnering niet te laten vervagen staat op ieder kilometerpaaltje een Franse helm uit die oorlog.
Zou daarom dit schitterende café na 9 jaar nog steeds niet verkocht zijn? Misschien kan een programmamaker van de Tros een "ik vertrekker" er een plezier mee doen en er een programma om heen bouwen.Naarmate we verder het binnenland intrekken wordt het steeds stiller deze toeschouwer heeft nog nooit van een zwarte zaterdag gehoord

Bonjour à tous,

Voor de eerste keer een stukje op mijn nieuwe weblog.Vanaf nu ga ik regelmatig verhalen over het leven op het Franse platteland in een eeuwenoude boerderij in de zuidelijke Champagne waar Adriana en ik definitief gaan wonen.Maak kennis met de 27 inwoners, een heuse burgemeester en de strubbelingen van het dorp om zo lang mogelijk zelfstandig te blijven.Grote onderwerpen maar ook kleine zoals de overweldigende natuur het werk in het bos voor het haardhout de konijnen van vriend Gilles, zijn poedel die voortdurend tegen mijn auto pist en het opgroeien van mijn kleinzoon die in de buurt woont en veel bij opa en oma logeert.
Wij gaan morgen weer naar huis na een ruime week in Nederland, nog wat gewerkt en zo, ik kan dan gelijk aan de slag met gras maaien en hout halen met Gilles want er moet nog zo'n kuubje of 50 uit het bos gehaald worden.

Flip van de Vrie