zaterdag 30 juli 2011

3 Fordjes versleten

Aangezien ik over 4 maanden dan toch echt afnok( tja of niet) omdat ik dan 65 word werk ik nog zo nu en dan in Nederland en dat betekent dus heen en weer reizen.Sinds we nu bijna 10 jaar geleden  de boerderij hebben gekocht en 500.000 km hebben gereden aller et retour heb ik ongeveer 3 Fordjes versleten. De afstand van deur tot deur bedraagt 430 km. aangezien de kortste vebinding tussen twee punten een rechte lijn is en ik de pest aan de snelweg heb kies ik mijn route via Maastricht,Luik en dan rap bij Habay er af via Virton naar Montmédy( schitterende citadel),Verdun en dan of verder langs de Maas naar St.Mihiel, geboorteplaats van de renaissance-beeldhouwer Ligier Richier, of zoals TomTom voorschrijft via de Voie Sacrée naar Bar-le-Duc.Hoewel het departement Meuse (55) lieflijk,groen,glooiend met leuke dorpen is overvalt je vooral bij Bras-sur-Meuse en langs de VS een beklemmend gevoel.Van het strijdtoneel van WO1 hier Grande Guerre genoemd blijf na bijna 100 jaar toch nog kennelijk "iets"hangen. Om de herinnering niet te laten vervagen staat op ieder kilometerpaaltje een Franse helm uit die oorlog.
Zou daarom dit schitterende café na 9 jaar nog steeds niet verkocht zijn? Misschien kan een programmamaker van de Tros een "ik vertrekker" er een plezier mee doen en er een programma om heen bouwen.Naarmate we verder het binnenland intrekken wordt het steeds stiller deze toeschouwer heeft nog nooit van een zwarte zaterdag gehoord

donderdag 28 juli 2011

Bonjour à tous,

Voor de eerste keer een stukje op mijn nieuwe weblog.Vanaf nu ga ik regelmatig verhalen over het leven op het Franse platteland in een eeuwenoude boerderij in de zuidelijke Champagne waar Adriana en ik definitief gaan wonen.Maak kennis met de 27 inwoners, een heuse burgemeester en de strubbelingen van het dorp om zo lang mogelijk zelfstandig te blijven.Grote onderwerpen maar ook kleine zoals de overweldigende natuur het werk in het bos voor het haardhout de konijnen van vriend Gilles, zijn poedel die voortdurend tegen mijn auto pist en het opgroeien van mijn kleinzoon die in de buurt woont en veel bij opa en oma logeert.
Wij gaan morgen weer naar huis na een ruime week in Nederland, nog wat gewerkt en zo, ik kan dan gelijk aan de slag met gras maaien en hout halen met Gilles want er moet nog zo'n kuubje of 50 uit het bos gehaald worden.

Flip van de Vrie