Een olfactoire instelling

Iedereen kent natuurlijk de stereotype voorstelling van een Fransman,alpinopet,grote neus en een stokbrood onder de arm. Nou dat laatste klopt wel want daar waar de de supermarkten hun slagen om de clientèle hebben gewonnen heeft de bakker zich zeer wel weten te handhaven omdat de bakker bij ons niet alleen een winkeltje heeft maar ook een sociaal maatschappelijk en cultureel instituut is.

in de verste verte geen druif te bekennen

In de Champagne wordt ondanks de heerlijke naam voornamelijk aan grootschalige akkerbouw gedaan hier komt de blé dur, de harde tarwe grondstof voor het stokbrood vandaan. Het aardige is dat we het hele ontstaan van de baguette voor onze ogen zien gebeuren van verbouwen transport tot verkoop.

  

bouchon in de oogsttijd

Ik ben van nature nogal olfactoir ingesteld. Ik heb altijd willen trouwen met de dochter van Jacob Hooij,bestaat die nog steeds in Amsterdam en Purmerend? of met de dochter van een warme bakker die heerlijk ruikt naar verse kadetten. Het is uiteindelijk een schone van de Veluwe geworden,de geur van bloeiende heide is ook heel aangenaam maar dat even terzijde.

Ik ben dol op de geur van vers brood.Als de bakker komt 6 dagen per week ook op zon-en feestdagen en de deurtjes gaan open dan is het genieten ik steek mijn neus in de achterbak en inhaleer als een Nez in Grasse de kostelijke geuren die worden verspreid door brood en vienoisserie, croissants rozijnenbroodjes patébroodjes(hij heeft ook konijn!) en wat dies meer zij.

2 baguettes 2 croissants nature voor 3€ thuisbezorgd

neem nog maar een haal

het maanzaad wordt in eigen beheer geteeld

Ik schreef al dat de bakker in een sociaal culturele behoefte voorziet, is dus meer hulpverlener dan winkelier, de Fransen kunnen niet zonder hun brood en dat moet elke dag vers zijn. Geen opgepiepte oude korsten of afbak pistolets uit de supermarkt. Met uitzondering van de sandwich, het Franse bammetje, wordt bij iedere maaltijd brood geserveerd en wordt du pain ook als bestek gehanteerd, links de vork en rechts het brood. In de restaurants is het brood bij de menuprijs inbegrepen  en daar kan onbeperkt om worden gevraagd je hoeft alleen het mandje maar omhoog te steken. De gratis kan (kraan)water bij de maaltijd is bij wet geregeld

Parafernalia

Een van mijn favoriete activiteiten in de zomer is grasmaaien .Op de puinhoop van een oude schuur is na bedekking met een paar kuub grond een weelderige tuin ontstaan. Er lag geen ontwerp of enigerlei vorm van een plan aan de tuin ten grondslag we hebben alles gewoon zijn gang laten gaan en hooguit de ontwikkeling een beetje bijgestuurd door het planten van hagen, haagjes koud gemetselde muurtjes en uiteraard een prieel overgroeid met wijnrank,klimroos en blauwe regen want wij hebben een romantische aanleg! Zodoende is een spannende tuin ontstaan met soms verrassende combinaties aan planten.

Een romantisch prieel

Te midden van deze pracht is het grasmaaien een rustgevend genot dat slechts aan mij is gegund want mevrouw van de Vrie weigert iedere actie met de motorzeis die hier debroussailleuse wordt genoemd. Hoewel parafernalia in het Grieks eigenlijk de eigen goederen van de gehuwde vrouw betekenen, ik zie haar het gras echt niet met een borduurschaartje knippen, wordt het woord hier in de betekenis van de dingen die bij iemand horen gebruikt want ik ben verzot op mijn debroussailleuse. Dat geluid van de motor dat trillen en dan nog die heerlijke benzinedampen, ze doen mij zo denken aan mijn witte Puch met inderdaad hoog stuur en voetversnelling uit vervlogen jaren. Het maaien doet  mooie jaren herleven.

mooie tijden herleven

Een witte Puch maar dan anders

een profaan tijdverdrijf

Van maart tot en met september, als het jachtseizoen gesloten is,wordt de zondag bestemd voor de brocante! De zondagse brocante of vide greniers heeft de kerk verdrongen als profaan tijdverdrijf. Ieder dorp van enig aanzien organiseert er jaarlijks wel één en soms dient de opbrengst een goed doel, de toegangsprijs, meestal 1 euro , vervangt hiermee de kerkzak.Toute la famille neemt plaats achter zelf geconstrueerde schraagtafels en en er wordt een zeer breed assortiment aan handel te koop aangeboden Aangezien de Sappeurs Pompiers een bescheiden financiële injectie in het bedrijfskapitaal wenselijk achtten togen wij verwachtingsvol naar Bourdons-sur-Rognon om een bijdrage te leveren. Middelpunt van iedere brocante is hoe kan het ook anders, La Buvette! en met dat doel had de brandweer de kazerne geheel opengesteld. Ongeveer op hetzelfde tijdstip,het middaguur,le midi,stipt als in de restaurants de chef zijn gasten in verrukking brengt loeien de barbecues al op vol vermogen.Die barbecues zijn niet van die lullige bakjes nee daar kunnen stammen van een meter op want de clientèle is hongerig. Ook in een sterk afgeslankt menu gastronomique wordt begonnen met een apéro daar wordt onder geen beding van afgeweken.De kaart bevat een mooi assortiment aan sandwiches, halve baguettes met speklappen, sandwich échinée de porc ,merguez, worstjes van gemengd vlees, géén varken, met harissa, fromage en gegarneerd met de onvermijdelijke frieten .Dit alles kost zo'n 2,50,-  wijn bier of fris 1,- dus voor 3,50 € zit je gebeiteld. Voor de families achter de tafels, de exposants, biedt la buvette voldoende afhaalmogelijkheden.

Aangezien er meerdere brocantes elke zondag op berijdbare afstand worden gehouden kun je er zo'n 3 tot 4 afwerken en zo kun je dus op het mooiste en meest gevarieerde buffetje lopen als je er maar op het middaguur bent. Dit vraagt enige ervaring maar dat loont zeker de moeite omdat een stokbroodje speklap met slobberwijn uit een plastic bekertje aan een lange tafel toch een heel bijzondere ervaring is in het land waarvan de keuken op de werelderfgoedlijst van de UNESCO prijkt.

Bons murs, bon toit

Het is nu 9 jaar geleden dat we voor de prijs van een middenklasse auto een authentieke boerderij uit 1780 in de zuidelijke Champagne kochten, aanvankelijk als  vakantiehuis en pied à terre voor onze oudste dochter die toen een serieuze relatie had met een Fransman.Nu nog steeds trouwens ze zijn heel gelukkig getrouwd en hebben een zoontje van 2.In Nederland altijd in keurige nieuwbouwwoningen gewoond en als verpleegkundige, bedreven in het hanteren van injectiespuit, urinaal en ondersteek had ik geen flauw benul hoe een ruim 200 jaar oude boerderij te renoveren.Wat ik wel wist dat een oud huis in ieder geval bons murs et un bon toit moest hebben dat zou het totale werk aanmerkelijk vereenvoudigen en ik kon me concentreren op de binnenkant het interieur naar ontwerp van mevrouw van de Vrie die een heel goede smaak heeft op interieurgebied.

Ik had in mijn leven intussen geleerd dat voor iedere geslaagde onderneming 2 dingen van cruciaal belang zijn, geld en hersens. Aangezien ik niet gezegend ben met het eerste en ook het tweede slechts facultatief aanwezig is ben ik  dus aangewezen op mijn schoonzoon. Als vader heb je natuurlijk altijd dromen over de professie van je schoonzoon ik had een vigneron voor ogen maar godzijdank is hij een zeer getalenteerde bricoleur en de wijn kopen we hier gewoon bij de Super U of de Lidle, ze voeren een  uitstekend assortiment.

Zonder hem had ik het in mijn upje nooit gered. Bij de renovatie hebben we de oorspronkelijke staat als uitgangspunt genomen verder is alles vernieuwd, het hele eletriciteitssysteem, er lagen nog van die gevlochten draden en koperen schakelaars alle ramen en deuren in de buitenmuren warm en koud waterleidingen en ga zo maar door.Verder moesten alle plafonds worden geisoleerd waarbij steeds een compromis moest worden gevonden tussen origineel en nieuw want we waren zeer op onze hoede om de boerderij wat het afwerkingsnivo betreft niet op een doorzonwoning op een vinexlocatie te laten lijken.
Wat we allemaal bij de verbouwing zijn tegengekomen tart soms iedere beschrijving. Ilja Gort beschrijft het prachtig  in zijn boek "Overleven als Gort in Frankrijk"als de schizofrenie van de Fransen.Deze gespletenheid uit zich bijvoorbeeld door op prachtig afgewerkte kasten platen blik te spijkeren om gaten te repareren en vervolgens de hele zaak beige of donkerbruin te schilderen.
Nu na 9 jaar verbouwen,schilderen en decoreren lijkt het alsof we nu toch grotendeels op dreef zijn. En nu komt het voortschrijdend inzicht en de decoratieve ontwikkeling  van mijn heerlijke stylist en we gaan gewoon van voren af aan beginnen met het schilderwerk in de salon ,we maken de vloer wit!