Dat ene moment

Aangezien onze schoonzoon een snipperdag had genomen waren mevrouw van de Vrie en ik vrijgesteld als opa en oma en vader en moeder. Dus verdwenen wij geruisloos richting Saint Mihiel voor een dagje uit naar een etappe van de Tour de France, een genoegen dat voornamelijk bestaat uit wachten en om je heen kijken want als je voor het wielrennen gaat kun je beter voor de buis blijven. Enige ervaring leerde ons dat de beste plaatsen in een klein dorp gelegen aan een departementale weg de beste kansen boden dus kozen we voor Pierrefitte-sur- Aire.

onze beschermengel

Als je vroeg genoeg bent dat wil zeggen zeker een uur voordat de karavaan komt is de weg nog open en kun je een goede stek vinden.We vonden een zijweggetje waar we de auto konden parkeren en troffen daar vier dienstdoende grootouders met hun twee kleinkinderen en een allerliefste gendarme met pistool en wapenstok. Het was haar taak ons en het wielerpeloton te beschermen tegen wie wat wat voor ongein en zij kwijtte zich op zeer charmante wijze van haar taak door alles  nauwlettend in de gaten te houden.

waakzaamheid

Zoals gezegd is het grootste deel van de tijd wachten, er komt  af en toe een moteur voorbij of een auto met bobo's dus las ik om in de stemming te komen Marc Chavannes' Frankrijk achter de schermen, ik was net in de politieke situatie onder Jospin verdiept tot een luid getoeter en dat typische Tour de France geclaxonneer de komst van jawel, de Karavaan aankondigde, een belevenis!

 bij nadere beschouwing wel wat obsceen

une baguette svp

De meest vreemd uitgedoste optocht van voertuigen bemand door zwaaiende en schreeuwende jongens en meisjes die allerhande troep het publiek in smijten komt onder luid getoeter voorbij. Het hele circus was s'-anderendaags uit Epernay vertrokken dus we kunnen veilig aannemen dat de champagne rijkelijk had gevloeid hetgeen te merken was aan de mictie van de bemanning van de karavaan, er werd wat afgepist en precies op onze plek!

amis pisseurs

de worstenkoning

Langzaam trok het rumoer voorbij, de eerste levensbehoeften gesymboliseerd in kolderieke praalwagens, ik heb geen verstand van reclame maar er zal wel over nagedacht zijn, en konden we onze naar het hoofd geslingerde zegeningen tellen.

de oogst

We  telden  petjes,worstjes,limonades,krant,sleutelhangers,wasmiddelen,tegoedbonnen en een aantal zaken waarvan we absoluut geen idee hadden wat we er mee moesten maar ach milieubewust als we zijn namen we het maar mee, we konden het niet in de berm achterlaten.
Toen de laatste praalwagens en pisseurs waren vertrokken zou het volgens het lijstje van onze beschermengel nog een uur duren voordat de renners zouden passeren en werd het opheffen van de Wereldomroep pas echt gemist waardoor we geen flauw idee hadden of er een kopgroep was en hoe het tempo van het peloton zich verhield tot dat lijstje.
Dus wachten  maar weer en intussen begon het regenen. Het liep tegen drieën en van enige foeragering door de gendarmerie was geen sprake en ondernemend als we zijn  dan maar enig zelfinitiatief en haar werd  koffie en bescherming tegen de elementen aangeboden.

en toen was er koffie

c'etait reglementair!

De komst van de renners wordt aangekondigd door een hoop motor lawaai en gebulder van helikopters ineens komen ze uit het niets en zijn ze daar. En dan volgt wat eigenlijk het hoogtepunt is en waar men voor komt, het duurt slechts enkele minuten. Toch is het onvergetelijk dat zicht op de renners en het geluid van 200 derailleurs.

et voilà

We waren niet op tijd thuis om de finish te zien en we hoorden later bij Mart Smeets over de vreselijke valpartijen die zich vlak hierna zouden afspelen.